Wie ben jij?

‘Hey, work a Loth’ hoor ik opeens naast me als ik door de gangen van de Marnix Academie loop. ‘Aha’ denk ik, ‘die collega leest mijn blog dus ook’. Eind februari schreef ik mijn eerste stukje en inmiddels zijn we ruim drie maanden en meer dan 2000 pageviews verder. Ik deelde mijn ambities, twijfels, dromen en mijn ervaringen als ondernemer.

‘Bloggen is de spannendste schrijfrevolutie sinds de boekdrukkunst’ schrijft Ernst-Jan Pfauth in zijn boek Gij zult bloggen. ‘Met een blog creëer je een eigen publicatie voor een eigen publiek. Je bent hoofdredacteur, uitgever, marketeer en vormgever in één’. Ha, nooit gedacht dat ik...

The more we travel…

Een blauwe zee, wit zand, palmbomen, boekje erbij, zonnebril op… get the picture? Zo zit ik er over een weekje bij tijdens een welverdiende break aan de Middellandse Zee. Even helemaal niets…. een leeg hoofd, geen stress en had ik al verteld dat ik daar fulltime in een extase van extreem geluk verkeer? Ik ben daar een compleet ander mens. Althans: dat denk ik nu. Als ik eerlijk ben (en realistisch) weet ik dat ik mezelf en mijn hoofd vol met gedachten gewoon mee het vliegtuig in neem.

Een paar jaar geleden las ik de kunst van het reizen van (daar is hij weer!) schrijver en filosoof Alain de Botton. Een ontnuchterend boek voor iedereen die, net als ik, niets liever doet dan...

Motivatie

Een voor een komen ze voor de groep staan. De één opent een strak vormgegeven Prezi, de ander hangt een kleurrijke poster op en de volgende maakt een tekening van ‘het land van Intermijn’ en zijn route daar doorheen. De Intermijners presenteerden gisteren...

De eeuwige student

‘Je kunt beter investeren in je hersenen dan in een nieuwe jurk: je hersenen draag je je hele leven bij je, die jurk draag je maar één seizoen.’ Zo. Dit briljante argument voor een investering in persoonlijke ontwikkeling komt van de wijze negentigjarige vrouw die ik onlangs sprak over

Meet me @ the gym

‘Commandoooooo…… liggen!’ Ik duik naar de grond. De steentjes van het pad tussen park Lepelenburg en de Utrechtse schouwburg krassen in mijn handen. Nog voor mijn buik de grond geraakt heeft, klinkt het volgende commando: ‘tijgeren!’. Nee, ik ben geen langgekoesterde militaire ambities aan het waarmaken...