De afgelopen weken hebben de deelnemers van Intermijn de
basis gelegd voor hun persoonlijke visie. Een visie bestaat uit vier
onderdelen: kernkwaliteiten, kernwaarden, een gewaagd doel en een hoger doel.
Lastige materie, maar de Intermijners ontdekten stapje voor stapje steeds meer
over zichzelf. Het fijne aan zo’n visie is dat het het maken van keuzes zo
makkelijk maakt: een goede visie laat immers precies zien wat voor jou
belangrijk is. ‘Vette shit’ concludeerden de Intermijners.
Toen ik mijn persoonlijke visie ontwikkelde, was ik
(helaas!) al een paar jaar ouder. Ik werkte al enkele jaren enthousiast als
docent, onderzoeker en schoolopleider op UniC. Ik werd mij bewust van wat ik nu
ècht belangrijk vind en waar ik onderscheidend in kan zijn. De contouren voor
wat later Intermijn zou worden steeds meer zichtbaar.
Om mijn visie scherper te krijgen, interviewde ik een aantal
mensen over mijzelf. Toegegeven, een beetje ongemakkelijk was dit wel. ‘Ehm…
kunnen we een kop koffie gaan drinken binnenkort? Ik wil het graag anderhalf
uur over mezelf hebben.’ Toch herinner ik me deze gesprekken als zeer
waardevol. Vragen als ‘wat zou je missen als we onze vriendschap zouden verbreken?’
of ‘wat vind je mijn slechtste eigenschap?’ stel je niet op een willekeurige
avond in de kroeg of via de WhatsApp.
De Intermijners voerden een soortgelijke opdracht uit: zij
bliezen het good old vriendenboekje nieuw leven in. Vragen als ‘wat is mijn
lievelingsdier’ en ‘de liefste juf is…’ werden vervangen door vragen die de
deelnemers nu, in deze fase van hun leven, graag door hun vrienden, ouders en
collega’s beantwoord zouden zien. Het resultaat bestond uit complimenten,
adviezen en bevestigingen waar nog vaak naar teruggebladerd wordt.
Heb jij een persoonlijke visie? En: word je wie je bent of
ben je wie je wordt?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten