Deze week was ik uitgenodigd voor
de Sterk VO Academy: een bijeenkomst voor docenten en leerlingbegeleiders van
een aantal scholen uit Utrecht. Het spelen van het Intermijnspel was één van de
programmaonderdelen. Vragen als ‘waar leg jij de lat?’ en keuzes als ‘confronteren
of de lieve vrede bewaren?’ zorgden voor boeiende gesprekken over het thema van
de avond: ‘ik en mijn werk’.
Aan het Intermijnspel zit een mooie historie
vast. Eind augustus...
zaten compagnon Annemieke en ik ’s avonds laat in een spaanse tapapsbar op Palma de Mallorca. We waren op werkvakantie om te schrijven aan het programma van Intermijn. Ook ’s avonds liet Intermijn ons niet los en we bedachten dat het gaaf zou zijn als we ‘iets’ zouden kunnen maken waarmee we ons kernwaarden op een laagdrempelige manier breder konden verspreiden. Iedereen zou volgens ons af en toe moeten nadenken over de vraag ‘wat wil ik nu echt?’.
zaten compagnon Annemieke en ik ’s avonds laat in een spaanse tapapsbar op Palma de Mallorca. We waren op werkvakantie om te schrijven aan het programma van Intermijn. Ook ’s avonds liet Intermijn ons niet los en we bedachten dat het gaaf zou zijn als we ‘iets’ zouden kunnen maken waarmee we ons kernwaarden op een laagdrempelige manier breder konden verspreiden. Iedereen zou volgens ons af en toe moeten nadenken over de vraag ‘wat wil ik nu echt?’.
Na een paar glazen verkoelende verdejo hadden
we hét idee. We riepen elkaar wat losse kreten toe (daar hebben wij genoeg
aan), constateerden dat we helemaal op één lijn zaten. We telden het aantal
stokjes van onze pinchos, betaalden de ober de schade en sjeesden naar ons
appartement. Op het balkon, met uitzicht over het historische centrum van
Palma, ontwikkelden we in no time het enige echte Intermijnspel.
In de herfst, thuis in Utrecht, ontvingen we
het prachtig vormgegeven spel per pakketpost. In het kader van ‘op de kleintjes
letten’ hadden we optimistisch geroepen dat we het spel wel zelf zouden
sorteren. We zagen een huiselijk tafereeltje voor ons: een avondje kaartjes
rapen onder het genot van pepernoten en een kop thee. Al vrij snel gaven we
schoorvoetend toe dat 250 spellen maal 70 kaartjes toch best wel veel was… De
hele woonkamer lag vol stapels.
Inmiddels zijn de meeste (mocht je na het
lezen van dit stuk zin hebben in dit klusje…) kaartjes gesorteerd en ingepakt
en vindt het spel gretig aftrek. Het is gaaf om reacties te horen. Het spel
blijkt gespeeld te worden door vriendengroepen, families, mentorgroepjes op
scholen, studiecoachgroepen en teams van bedrijven. Als ál die mensen elkaar
tijdens het spelen van dit spel een klein beetje beter leren kennen en iets
dichter in de buurt komen van wat zij nu écht willen, dan levert ons dat zoveel
energie op dat we beloven dat we zonder mopperen die laatste spellen zullen
sorteren :).
Wil jij ook een spel bestellen? Dat kan hier!
Wil jij ook een spel bestellen? Dat kan hier!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten